Wat hadden we een geluk. Toen we om 11.00 uur vanuit ons gildehuis De Beurs op weg gingen om in een moeite hoofdman, koning en keizer uit te halen, was het net droog geworden. In de voortuin van de hoofdman kon vendelier Harrie van Zelst, begeleidt door de tamboers Martijn van Nunen en Toon Capel, aan hen en hun echtgenotes de vendelgroet brengen. Wat waren we welkom. Dik tevreden stapten we tegen enen in de bus. Op naar de gildetuin. Het geluk bleef ons volgen. De hele middag kwam er geen regen, maar wel zonnestralen naar beneden.
Vooraf aan het schieten om de titel (burger)kermisschutter 2019 werd Jos Smetsers tweemaal naar voren gehaald. Eenmaal om uit handen van Willem van der Vleuten de naar zijn vader genoemde wisselspeld in ontvangst te nemen voor het winnen van de maandagavondverschietingen en voor de tweede keer door Jeroen Steger voor de uitreiking van de “burgemeester- Steger-speld”. Met het oog op “75 jaar bevrijdt”, herinnerde gildebroeder Jeroen aan de daden van zijn vader in de oorlogsjaren ’40-’45, in de functie van burgemeester van Oirschot.
Daarna ving de strijd aan om de titel “burgerkermisschutter” en de titel “kermisschutter”. Om de eerste titel streden 10 mannen en vrouwen. Het was Rick Speekenbrink die de eer opeiste. Hoofdman Karel Smetsers speldde hem de fraaie speld op. Aansluitend hing hij Ad van Nunen het schild om behorend bij de titel kermisschutter. Na 51 schoten van gildebroeders op de vogel, wist hij met het tweeënvijftigste schot het laatste restje van de vogel af te schieten.
Weer op weg met de bus. Terug naar het gildehuis in opperbeste stemming. Het geluk leek niet op te kunnen. Maar eenmaal uit de bus daalde de regen uitbundig op ons neder. Broederlijk werden de paraplu’s gedeeld en dicht opeen werd vol ongeduld het einde van de stortbui afgewacht. Nou ja, helemaal droog werd het niet en helemaal droog hielden wij het evenmin. Een beetje nat wisten we toch de warmte en gezelligheid van het gildehuis te bereiken. Voor het eerste hadden we een gezamenlijke maaltijd in gildehuis De Beurs. Een succes. Vincent en zijn mensen dank voor het smakelijke en overvloedige eten. Ga zo door! Het geluk bleef met ons. Burgerkermischutter Rick Speekenbrink vroeg en kreeg het woord. En wat voor woorden. Dacht eerst, hij gaat zijn vriendin ten huwelijk vragen. Maar nee, hij meldde dat hij graag de broederschap met ons wilde gaan delen. Meteen kwam het zinnetje “Jochie dat is ’n gelukkie” uit de Zuiderzeeballade in me op. Laat hier even in het midden voor wie. Aan alles komt een eind. Zo ook aan ons geluk. Op het moment dat we begonnen waren aan de vendelgroet voor de kermisschutters en uitbater Vincent vonden de weergoden dat het mooi was geweest.
