Het zijn rare tijden. Corona houdt ons nog steeds in de greep, zo ook onze gildeactiviteiten. Houdt dat een eeuwenoud gilde, wat alle stormen, oorlogen en ziekten doorstond, tegen om te laten zien wat echte broederschap is? Integendeel! Onze jonge nieuwe gildebroeders grepen de pen en bezochten hun ervaren gildebroeders. Om nader kennis te maken en om ze hart onder de riem te steken. Maar vooral ook om van elkaar te leren. Jean-Pierre Louwers trapt dit vierluik af in een interview met onze gildebroeder Stijn Nuyens. Over broederschap, tradities en mooie verhalen. Kom uitgelezen de zomer door met deel 1 uit de serie: “Verhalen uit Sebastiaans broednest!”
Het is donderdag 11 juni als ik mijn auto parkeer bij de Vier Uitersten 14a in Oirschot. Het is best mooi weer, maar al wel 19:30 uur. Stijn opent zelf de deur en nodigt me Corona-proof om hem te volgen naar de keuken. Aan een prachtige eettafel in de grote keuken nemen we plaats. Mijn mail met vragen die ik Stijn van tevoren mailde ligt uitgeprint op de tafel. Stijn is er klaar voor. Trouwens ik ook en ik heb er veel zin in.
25 jaar leeftijdsverschil
De bedoeling is een interview te houden tussen een jong lid en een ouder lid van het gilde. De eerste vraag die Stijn me stelt: “Hoe oud ben jij?” “46”, antwoord ik, waarna Stijn vertelt dat hij 71 jaar is en we dus 25 jaar in leeftijd schelen.
Stijn is een geboren en getogen Oirschottenaar. Geboren in de Rijkesluisstraat in Oirschot en op zijn 18e verhuisd naar de Harnasweg. Stijn studeerde aan de HTS in Tilburg. Zijn studie Technisch Commerciële Bedrijfskunde bestond uit commerciële vakken en technische vakken in textiel en kunststoftechniek. Na 18 maanden militaire dienst werkte Stijn een jaar in Frankrijk bij een houtzagerij en in een meubelfabriek. Hierna is Stijn bij zijn familiebedrijf Teurlincx & Meijers gaan werken; eerst als verkoper en later als mede-eigenaar. Stijn is getrouwd met Marijke.
Ook ik ben geboren en getogen in Oirschot. Aan de Pochelarij. Na mijn studie Technische Bedrijfskunde aan de TU in Eindhoven, ben ik gaan werken bij Siemens Nederland in Den Haag. In ons gesprek wordt snel duidelijk dat zowel Stijn als ik in het bedrijfsleven veel internationale ervaring opdeden. Ik trouwde in Rijswijk getrouwd met Marloes en we kregen daar drie kinderen: Janneke (15), Milou (13) en Teun (10). Op dit moment werk ik bij Vanderlande in Veghel.
“Wa wilde eigenlijk wel?”
Stijn werd in 1993 lid van het gilde. Hij kende een aantal gildebroeders en de club sprak hem zeer aan. Voornamelijk vanwege de jaarlijkse evenementen, de sociale contacten en gezelligheid. Destijds ging Stijn samen met Ad Smetsers op ‘sollicitatie’ bij rentmeester Jan van de Schoot. Jan vroeg:
“En, wilde gullie gaan schieten?”
“Nee, dat willen we niet.”
“Wilde gullie dan gaan trommen?”
“Nee, dat willen wij ok nie.”
“O, wilde dan gaan vendelen?”
“Nee.”
“Wa wilde eigenlijk wel?”, vroeg Jan.
Stijn is nooit een hele actieve gildebroeder geweest. Pas de laatste jaren is Stijn actiever, in de vorm hoofdmansdeken. En hij ondersteunt de rentmeester van het gilde met zijn administratie.
Maatschappelijke relevantie
Stijn vertelt: “Het gilde is altijd een beetje een in zichzelf gekeerde club geweest. Veelal gericht op de interne gildeactiviteiten, zoals het kruisboogschieten. En een club die maar eens af en toe naar buiten trad. Dat is in de laatste jaren wel veranderd. Bijvoorbeeld het bezoeken van lagere en middelbare scholen en bij de herdenking van de bevrijding van Oirschot.”
“Het kan moderner, zelfs met in acht name van onze tradities”
Stijn vindt dat een goede ontwikkeling en hoopt dat het gilde dit verder voortzet. Daardoor zal het gilde wat makkelijker nieuwe leden kunnen werven, omdat het gilde zichtbaarder wordt en meer maatschappelijke relevantie toont. Stijn vult aan: “Daarbij wel in acht houdende dat we als gilde, een gilde moeten blijven.” De tradities zijn een belangrijk aspect binnen het gilde en die worden door een groep dan ook actief bewaakt. Stijn: “Zo hebben we het altijd gedaan. Logisch, omdat een grote groep van het gilde al heel lang lid is.”
Stijn vindt de tradities een goede zaak, maar hoopt dat er langzamerhand toch wat veranderingen komen in het gilde om meer met de tijd mee te gaan. En om zo aantrekkelijk te blijven voor nieuwe leden. “Het gilde moet de veranderingen niet op zich af laten komen, maar er meer mee bezig zijn om het te versnellen en meer eigentijds te maken. Ik zou er bijvoorbeeld voorstander van zijn om ook vrouwen toe te laten bij het gilde. Zo krijg je een breder draagvlak voor nieuwe leden”, aldus een betrokken Stijn.
Wat brengt het gildebroederschap?
Ik vraag wat het gildebroederschap een nieuw lid brengt. Stijn antwoordt resoluut: “Er is een grote mate van saamhorigheid. Er wordt natuurlijk ook veel geroddeld in de club, maar als je lid wordt dan ben je heel snel een van de club en zul je dat ook zo ervaren. Je leert nieuwe mensen kennen en je draait mee met de saamhorigheid en samenwerking, waar je als mens veel van leert. Verder zijn er activiteiten binnen het gilde waar je competitief bezig kunt zijn en op gildedagen in wedstrijdverband kunt deelnemen aan schieten, vendelen of muziek.”
Dat sluit mooi aan bij de belangrijkste doelen van mijn lidmaatschap. Ten eerste wil ik de familie Louwers in het gilde wil blijven vertegenwoordigen. Maar daarnaast is het sociale contact met Oirschottenaren in een alle leeftijdscategorieën, waarbij gezelligheid en saamhorigheid de kern zijn, iets wat me aantrekt. Verder hoop ik via het gilde maatschappelijk bij te dragen aan de Oirschotse gemeenschap.
Goed doel
Het gesprek ontwikkelt zich vervolgens wederom richting vernieuwing. Stijn geeft aan dat hij zitting had in het comité om in 2006 vanuit ons gilde de kringdag in Oirschot te organiseren. Ook toen is uitgebreid gesproken over het doorvoeren van vernieuwingen. Daarbij viel op dat ook het bestuur van de kring zich zeer behoudend opstelde. Stijn vertelt hierover: “Het was lastig om van het bekende format af te wijken. Een van de belangrijkste veranderingen die we als gilde konden doorvoeren is dat we een groot deel van de opbrengst van de kringdag schonken aan een goed doel. Zo schonken we in 2006 een bedrag van €8.000;- aan de stichting ‘Vakantiehuis De Sprinkhaan’. Een vakantiehuis, in de buurt van het militaire kamp in Oirschot, speciaal gericht op mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking. Zij konden het bedrag gebruiken voor verbetering van de inrichting.” Stijn vertelt dat er ook Oirschotse kunstenaars zijn benaderd om een expositie samen te stellen van kunst die te maken heeft met het gilde en het gildefeest. Zo was er een tentoonstelling in het Kruysenhuis, waaraan 10 kunstenaars deelnamen. Een groot succes!
Terug naar de Rijkesluisstraat…
Op dat moment komt Marijke de keuken binnen. Ze vertelt dat ze de benodigde dozen heeft geregeld voor het inpakken. Stijn vertelt dat ze half augustus gaan verhuizen. Terug naar de Rijkesluisstraat. Ze hebben daar een mooi appartement gekocht. “Het huis in de Vier Uitersten inclusief tuin is toch wat groot en het werd tijd om wat in te perken.”, aldus Stijn.
Gekoesterde herinneringen
Ik vraag aan Stijn welke herinneringen hij koestert aan zijn gildelidmaatschap: “Met name toch het gildefeest van 2006. Daar ben je 2 jaar maandelijks mee bezig om dat te organiseren in een commissie van een man of 7.” Voor Stijn een bijzondere gebeurtenis, zeker omdat het een groot succes was met een hele goede sfeer op de dag zelf. En een positief financieel resultaat met de schenking als gevolg. Stijn gaat verder: “Het Europees Schutterstreffen, een driejaarlijks, driedaags evenement maakte ook veel indruk op me. De laatste keer in 2018 was in Leudal in Limburg, met 600 gildes en schutterijen uit heel Europa. Een fantastisch festijn! En tot slot de oranjemarkt die het gilde zo’n 15 jaar organiseerde op Koninginnedag. Iedereen van het gilde was daarbij betrokken en nodig en ook dat leverde best wat extra op voor de kas. Jaarlijks een heel gezellige dag.”, besluit Stijn.
Ik vraag wat Stijn vond van de in coronatijd georganiseerde kienavond via Zoom. Stijn: “Heel grappig, het duurde wel verrekte lang, want we hadden mensen op bezoek. Maar het maakt een aantal mensen weer enthousiast. Want sinds maart hebben we nauwelijks nog contact gehad met elkaar.” Het verbaasde Stijn dat er zoveel gildebroeders meededen, ruim dertig. Een geslaagd evenement dus!
Plat Oirschots
Het officiële deel van het interview bereikt zijn einde en ik vraag wie de meest markante gildebroeder is van St. Sebastiaan. Daarin is Stijn resoluut: “Dat is Toon van Overdijk. Hij is 18 jaar hoofdman geweest en hield alle vergaderingen in plat Oirschots. Hij kon mensen voor zich winnen en hij kreeg veel gedaan van de gildebroeders. Ik heb hem altijd een heel bijzondere man gevonden. Hij kon ook goed fondsen werven en stuurde de overheid goed aan. Het was allemaal goed geregeld.” Dat beaam ik, want ook ik kan me nog goed herinneren dat Toon op bezoek kwam in de Pochelarij. Dan was het veel lachen, want Toon heeft veel humor.
Van Teulincx & Meijers naar ASML
Ik vraag Stijn of hij nog vragen heeft voor mij. “Nou, nee eigenlijk niet.”, antwoordt hij. Maar hierna hebben we nog een gesprek van drie kwartier, haha! We haalden herinneringen aan vroeger op over het bedrijf Teurlincx & Meijers en de meubelindustrie in Oirschot. Had deze industrie kunnen overleven? Van de destijds 500 bedrijven aangesloten bij de branche, zijn er amper 100 over. En we hebben het over onze wederzijdse internationale werkervaring. Stijn vertelt mooie verhalen over zijn belevenissen in Afrika. En ik over mijn internationale activiteiten bij Siemens en de parallellen die we zien tussen Siemens en Philips. Stijn vertelt dat hij een boek aan het lezen is over het ontstaan van ASML vanuit Philips. Dat boek is geschreven door een technisch journalist uit Oirschot. Het is niet heel gemakkelijk om te lezen en vrij omvangrijk, maar de moeite waard om te lezen hoe het bedrijf, met alle tegenwind binnen Philips, succesvol is ontstaan vanuit een paar vasthoudende techneuten.
Kortom, ik heb genoten van het twee uur durende gesprek. Heel onderhoudend, waarbij ik enthousiasme voel om met gezond modernisme het gilde succesvol in de samenleving te houden!
Met dank aan de gastvrijheid van Stijn en Marijke!
Jean-Pierre Louwers