Geheel onverwacht moesten wij afscheid nemen van onze gildebroeder Jeroen Steger. Wij hebben hem overeenkomstig zijn wens met gilde-eer begeleidt naar zijn graf op natuurbegraafplaats ‘Bos van de Heilige Geest’ (Landgoed De Baest). Jeroen heeft daar op 9 april, tegelijk met zijn echtgenote, zijn laatste rustplaats gevonden.
Door de coronamaatregelen konden we niet de dienst bijwonen en kon hoofdman Karel Smetsers geen afscheidswoord uitspreken. Wel is hetgeen anders gezegd zou zijn op papier aan de familie gegeven. Deze tekst is als volgt:

“Precies even lang als zijn vader burgemeester was van de gemeente Oirschot, 29 jaar, was Jeroen Steger gildebroeder bij Sint Sebastiaan Oirschot.
Op 20 januari 1992, de dag waarop het gilde de naamsdag van haar patroonsheilige vierde, meestal teerdag genoemd, installeerde Toon van Overdijk, toen hoofdman, Jeroen als lid van onze broederschap. Het gilde was daarmee verzekerd van de voortzetting van de band met de familie Steger. Tegelijk met Jeroen werd Ad van Mil geïnstalleerd. Traditioneel geschiedt dit door het uitspreken van de eed. Ad fluisterde hem vooraf echter een door hem enigszins geparafraseerde eed in de oren die Jeroen moeiteloos wist uit te spreken daarna. Luid verkondigde Jeroen: “…….. voor God, Koning, vaderland en brouwerij De Kroon”. De hoofdman had hier meer moeite mee dan de schuddebuikende aanwezige broeders.

De band tussen de familie Steger en het gilde kreeg onder andere gestalte met de schenking van een wisselschild, het Eduard-Steger-wisselschild. Dit schild wordt sinds 1977 in de oneven jaren uitgereikt aan de schutter, lid van het gilde, die  op kermisdinsdag het laatste stukje van de vogel eraf schiet. Aanvankelijk reikte de moeder van Jeroen het schild uit. Jeroen was daarbij in de regel aanwezig, toen nog niet als lid van, maar als zoon van. Zijn aanwezigheid hierbij zal zeker een rol hebben gespeeld bij het besluit om lid te worden.

Sinds een paar jaar kennen we daarnaast ook nog het ‘Stegerwisselschild’. Dit schild wordt om de 5 jaar uitgereikt aan de schutter die over die periode gemeten de beste was van de maandagavondcompetitie. Helaas zal Jeroen dit naar de familie genoemde schild niet meer zelf uitreiken.

Jeroen was te midden van zijn broeders een man die belang hechtte aan onze waarden, normen, tradities en rituelen. Hij hield ons bij de les. Over les gesproken! Jeroen heeft geschiedenisles gegeven aan tweedejaars leerlingen vmbo aan de Kempenhorst. Dit naar aanleiding van de expositie ‘Heren van Oirschot’ die het gilde had georganiseerd in het voormalige gemeentehuis van Oirschot, waar zijn vader kantoor hield. Dat in, voor de leerlingen, klare taal.
Soms drukte hij zich uit in het minder begrijpelijke Latijn uit. Dit wellicht om eraan te herinneren dat onze naamheilige een Romeins soldaat was. Het zou passen binnen zijn gevoel voor humor.

Hij heeft met zijn humor heel wat lachsalvo’s veroorzaakt tijdens bijeenkomsten. Een voorbeeld van zijn geheel eigen humor zagen we op zijn Linkedinpagina. Bij ‘Opleiding’ staat: Hapert University vanaf 2002. 

Jeroen was vanaf 2007 plaatsvervangend vaandrig. Drager van een belangrijk symbool van het gilde, het gildevaandel. Hij droeg dit gewicht in passende ernst en trots. Als vaandrager stond hij ook in het tableau vivant van Rembrandt’s nachtwacht tijdens een uitvoering van muziekvereniging Arti, ooit ontstaan uit ons midden als harmonie St. Sebastiaan. 

Van boekhouden moet Jeroen verstand hebben gehad, getuige het aantal keren dat hij deel uitmaakt van de kascommissie. En ander bewijs hiervoor ontlenen wij aan het schuiven met muntgeld over tafel waaraan hij zitting nam tijdens het vaste onderdeel ‘buurten en kaarten’ van een teerdag. Bridgen had zijn voorkeur. Als er niet genoeg deskundigen waren, kwam rikken in beeld. Hij genoot ervan, Dat was duidelijk. Een wij genoten van hem, van onze uitheemse (Hapertse) broeder”.